Samorządowiec studencki pokonał rektora w sądzie
Bałagan proceduralno-dowodowy i ogólnikowe uzasadnienie powodami upadku decyzji rektora akceptującego usunięcie opozycjonisty z WRSS. A może sukces wystąpienie studenta prawa przeciw rektorowi uczelni prowadzącej ten kierunek powinien być uwzględniany w kryteriach przyznawania stypendium dla najlepszych studentów?
Samorządowcy studenccy relatywnie rzadko popadają w trwały spór z władzami uczelni od jakich są zależni. A już bardzo spór ten „zanoszą” do sądów. Być może to usypia proceduralną czujność organów, których decyzje wydawać się mogą niektórym nieobalalne. Jak widać … niekoniecznie.
W uzasadnieniu wyroku w sprawie II SA/Sz 248/14 Sąd wskazał m.in.:
Prorektor ds. Studenckich Uniwersytetu utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego Uniwersytetu z dnia […] w przedmiocie odwołania S.P. z funkcji członka Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu (…)
Argumentując swoje stanowisko organ powołał się na protokół z posiedzenia WRSS z dnia 23 kwietnia 2013 r., w którym odnotowano, że S.P. odmówił wykonania powierzonych mu zadań (pkt 14), bowiem odmówił przygotowania projektów pism stosownie do polecenia Przewodniczącego. Ponadto, w ocenie WRSS skarżący działał na szkodę dobrego imienia WRSS poprzez m.in. zamieszczenie na ogólnodostępnym portalu społecznościowym informacji mających na celu negatywne nastawienie studentów względem WRSS. (…) organ podzielił pogląd Przewodniczącej URSS, zgodnie z którym sama obecność oraz zabieranie głosu na zebraniach nie jest wystarczającym dowodem świadczącym o zaangażowaniu w prace na rzecz studentów, w sytuacji gdy inni członkowie ciężko pracują i z zaangażowaniem wypełniają swoje obowiązki (…)
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej – B.R., która zgłosiła udział w postępowaniu, wniosła o uchylenie decyzji obu instancji, zarzucając naruszenie przepisów art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a. w związku z § 34 oraz § 35 Regulaminu Samorządu Studenckiego Uniwersytetu oraz § 2 pkt 2 i 3 w związku z § 4 załącznika nr 2 do ww. regulaminu. (…)
W ocenie Sądu, okoliczności stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie nie zostały w należyty sposób wyjaśnione. (…) organ uzasadniając swoje rozstrzygnięcie z dnia 27 listopada 2013 r. zaznaczył, że podjęcie uchwały przez URSS (z dnia 16 października 2013 r.) odwołującej skarżącego z funkcji członka organu samorządu studenckiego odbyło się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa przy zachowaniu zasad wynikających z procedury. Mimo takiego stwierdzenia, prawidłowość podjętej uchwały nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym przez organy materiale dowodowym. W aktach sprawy brak jest dokumentów, niezbędnych do oceny prawidłowości podjętej uchwały, a przede wszystkim protokołu z posiedzenia z dnia 16 października 2013 r., na którym odwołano skarżącego z dotychczasowej funkcji.
Zdaniem Sądu, wykazanie prawidłowości podjętej uchwały z uwagi na zachowanie wymaganego kworum oraz sposób obliczenia głosów stosownie do powołanych wyżej przepisów, stanowi okoliczność mającą kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem determinuje ocenę legalności zaskarżonej decyzji. Należy podkreślić, że niezgodność uchwały organu samorządu studenckiego m.in. z regulaminem samorządu stanowi podstawę do uchylenia takiego aktu przez Rektora (art. 202 ust. 7 ustawy).
Oparcie zaskarżonej decyzji na ustaleniach nieodzwierciedlonych w zebranym materiale dowodowymstanowi inne naruszenie przepisów postępowania, które zdaniem Sądu, mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zaś braki dotyczące zgromadzonego i przekazanego materiału dowodowego uniemożliwiają Sądowi dokonanie oceny prawidłowości przeprowadzonego postępowania.
Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zarówno decyzja pierwszoinstancyjna, jak i akceptująca ją zaskarżona decyzja obarczone były innymi uchybieniami przepisów postępowania uzasadniającymi ich uchylenie. Sąd zwrócił uwagę, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji sprowadza się w istocie do przytoczenia dotychczasowego przebiegu postępowania, zaś organ ograniczył się jedynie do lapidarnego stwierdzenia, że: „obowiązek jaki spoczywał na S.P. z racji bycia członkiem WRSS został naruszony, co zostało wykazane w decyzji organu z dnia […] r.”. Taki sposób sformułowania uzasadnienia decyzji stanowi o braku dokonania własnych ustaleń, przez organ przy ponownym rozpoznaniu sprawy oraz świadczy o braku odniesienia się do argumentów podniesionych przez S.P. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zdaniem Sądu, taki sposób uzasadnienia decyzji nie odzwierciedla procesu decyzyjnego, jaki legł u podstaw rozstrzygnięcia, a zatem nie spełnia wymogów przewidzianych w art. 107 § 3 K.p.a. Ponadto nie potwierdza by organ przeprowadził stosowne postępowanie odwoławcze, co stanowi o naruszeniu art. 15 K.p.a.(…)
organ argumentując swoje stanowisko dodatkowo powołał się na działania studenta, podjęte na forum publicznym mające na celu zdyskredytowanie organu samorządu, którego był członkiem, jednak nie wyjaśnił na jakim konkretnie dowodzie oparł swoje stwierdzenie. Taki sposób sformułowania uzasadnienia powoduje, że trudno jest stwierdzić, na jakiej podstawie organ oparł swoje rozstrzygnięcie.